“Op televisie zie je in coronatijd veel beelden van mensen die eenzaam zijn. Het is voor iedereen een lastige tijd”, vertelt Maartje. Daarom geeft ze zich op om als maatje een oudere bewoner van Boszicht te bezoeken. “Ik vind het belangrijk dat we elkaar helpen, zodat mensen zich niet alleen voelen.” Maartje wordt gematcht aan de 91-jarige mevrouw van Kol. Sinds oktober gaat ze – als het kan – wekelijks bij haar maatje op bezoek.
Soort blind date “De eerste keer dat ik mevrouw van Kol ontmoette was ik een beetje zenuwachtig, het is toch een soort blind date! Maar we begonnen meteen te kletsen, het uur vloog voorbij. Eigenlijk verliep het heel natuurlijk. We praatten over uit wat voor gezin we komen en wat we leuk vinden om te doen.”
“In het begin is het natuurlijk altijd aftasten: hoe gaat iemand reageren? Mevrouw van Kol kan lekker fel uit de hoek komen merkte ik al snel”, vertelt Maartje lachend. “Ze heeft een schilderij van een ruïne hangen, gemaakt door haar schoonbroer. Toen ik niet meteen de Barbarossa-ruïne uit het Valkhofpark herkende, was ze als echte Nijmeegse behoorlijk verontwaardigd.”
Elk bezoek is er iets nieuws te zien Kunst en creativiteit zijn wel een rode draad door onze ontmoetingen. Mevrouw is heel creatief, ze haakt, naait en borduurt veel. Elk bezoek is er weer iets nieuws in de kamer gezet dat ze zelf heeft gemaakt. Dat laat ze dan heel trots aan me zien.
Eerst dacht ik: ik moet met een plan bij mevrouw op bezoek en allerlei onderwerpen voorbereiden om te bespreken. Dat is helemaal niet nodig. Ik heb een handboek met allerlei vragen en opdrachten rond het thema ‘jouw verhaal, mijn verhaal’ gekregen, maar stiekem wijken we helemaal af van het plan.
Inkijkje in iemands leven Mevrouw van Kol en ik praten over van alles. Soms kletsen we over de meest basale dingen, zoals corona of hoe het met familieleden gaat. Ze vond het bijvoorbeeld heel lastig toen ze niet meer over de afdeling mocht lopen en naar het restaurant toe kon, daar hebben we het uitgebreid over gehad.
Over haar gevoelens praat mevrouw liever niet, maar ze vertelt wel regelmatig over vroeger. Haar moeder is gestorven bij het bombardement op Nijmegen in 1944. Dat heeft haar leven heel erg beïnvloed, dus het komt regelmatig terug in onze gesprekken. Wanneer we door haar zorgvuldig ingeplakte fotoboeken bladeren zie je haar hele ontwikkeling van jonge vrouw tot echtgenote en moeder. Dat inkijkje in iemands leven is zo bijzonder!
Fijn als iemand aan je denkt Dat maakt dit maatjesprogramma voor mij speciaal: iemand laat jou als complete vreemdeling in haar leven toe. Zeker bij oudere mensen met een kleinere sociale kring voelt dat als een hele eer. In dat opzicht is het voor mij ook een reality check.
Je leven wordt simpeler naarmate je ouder wordt. Het is fijn als iemand aan je denkt. Dat alleen is al mooi, verder hoeft het niet heel groots. Kleine dingen kunnen zoveel impact hebben, dat merk ik echt. Als ik een bloemetje meeneem, dan straalt mevrouw helemaal. Je hoort natuurlijk wel altijd dat kleine gebaren veel betekenen, maar als je zelf zo’n druk leven hebt besef je vaak niet hoe waardevol een kaartje kan zijn.