102 jaar gelden werd Wim geboren. Wim, de oudste vriend die ik ooit heb gehad. 65 jaar scheelde we. "Hallo meidje" zei je toen ik voor het eerst het appartement bij woonzorgcentrum Boszicht binnenkwam en “wat gezellig dat je op bezoek komt” en “met die vorige vrijwilliger had ik niet zoveel, die wilde steeds over Pokemon praten”. We lachten allebei en wisten dat het goed zat.
Langzaam groeide tussen ons een bijzondere vriendschap. Twee mensen die samen kopjes thee dronken, gebakjes aten, soms zorgen deelden en vooral heel veel grapjes maakten. Zoals op de
foto, die gemaakt werd toen we werden geïnterviewd voor een artikel over vriendschap tussen verschillende generaties. Een groep dames keek met stijgende verbazing naar deze fotosessie bij koffiehuis Buur. Ja dames zei hij toen de laatste foto was gemaakt, wij zijn vandaag getrouwd. Wim leidde een bijzonder leven met allerlei avonturen, een lieve vrouw en een geweldige familie. Hij was vrolijk, positief en ging altijd met zijn tijd mee. Zijn eerste auto was van hout, hij werkte in Duitsland in de oorlog en hij hield enorm van Toon Hermans. Op zijn 100ste verjaardag mochten Ward en ik aansluiten bij het familiefeest en leerde we een hele andere kant van Wim kennen. Hoe hij als vader, als opa en als ouwe opa was voor zijn familie. Zo’n bijzonder inkijkje kregen we en het verstevigende de band die we hadden nog meer. Hij inspireerde mij om andere jongeren en ouderen samen te brengen. Om meer jonge mensen bij de ouderenzorg te betrekken. Omdat het voor beide zo waardevol is. Vol trots vertelde ik over de eerste ideeën, de eerste samenwerkingen, het opzetten van de stichting en toen we voor het eerst ook echt ouderen en jongeren bij een filmvoorstelling hadden samengebracht. Hij straalde en was trots dat het lukte en dat hij daar zo aan had bijgedragen Maar langzaamaan ging het ook steeds een beetje slechter me hem. Begin januari was het voor het laatst. Ja meidje, zei hij toen ik een beetje moest huilen, zo gaat het. En zo is het gegaan. Dag lieve Wim, ik mis je, maar niet alleen in jouw familie, maar ook in mij & in in Club Goud leef je voort. Want zolang als ik me inzet voor andere ouderen zal ik denken aan jou en hoe bijzonder je was. Ik zwaai naar je als ik de hoek om ga bij het hek ❤️